Όπως και σε όλα τα χωριά της ελεύθερης Κύπρου, έτσι και το Στρουμπί το έχει κτυπήσει η μάστιγα της αστυφιλίας, κυρίως λόγω των πρωτευόντων ασχολιών των κατοίκων της κοινότητας.
Η περιοχή του Στρουμπιού φημίζεται από τα αρχαιότερα χρόνια για τα αμπέλια της και έτσι και οι κάτοικοι οι οποίοι διαμένουν μόνιμα στο Στρουμπί, αλλά και αυτοί που δεν διαμένουν μόνιμα στη κοινότητα, ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια. Άλλοι σαν πρωτεύων επάγγελμα και άλλοι, δυστυχώς οι περισσότεροι, σαν δευτερεύων επάγγελμα. Όλοι όμως συνεχίζουν την παράδοση που τους άφησαν σαν παρακαταθήκη οι πρόγονοι τους.
Στην περιοχή του Στρουμπιού υπήρχαν δύο εργοστάσια που κατασκεύαζαν κρασιά από τα σταφύλια της περιοχής αλλά δυστυχώς μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1953 καταστράφηκαν και σταμάτησαν την λειτουργία τους.
Στην κοινότητα καλλιεργούνται διάφορες ποικιλίες σταφυλιών όπως Μαύρα, καρινιά, λευκά, καπερνέ φράνκ αλλά και σαβινιόν, λευκάδα, σιαρτονέ καθώς και σουλτανίνα που είναι κυρίως επιτραπέζιο σταφύλι αλλά χρησιμοποιείται και για την κατασκευή κρασιού, της πατροπαράδοτης ζιβανίας αλλά και του παλουζέ και του σιουσιούκου.
Την ψηλή θέση που έχει η αμπελοκαλλιέργεια στις καρδιές των κατοίκων του Στρουμπιού φαίνεται να ενστερνίζεται και η οινοβιομηχανία ΣΟΔΑΠ η οποία θα κτίσει ένα Ευρωπαϊκών προδιαγραφών οινοποιείο εντός των συνόρων της κοινότητας.
Οι κάτοικοι του Στρουμπιού ασχολούνται επίσης με την καλλιέργεια και παραγωγή φρούτων. Πιο γνωστά είναι τα μήλα και αχλάδια που παράγονται στην περιοχή καθώς τα βοηθά στην ανάπτυξη τους το καταπληκτικό κλίμα που επικρατεί στην περιοχή.
